Πέμπτη 2 Απριλίου 2015

LIFO: Φαρμακοποιοί απαντούν για το διευρυμένο ωράριο

Στο περασμένο μας τεύχος ο Δημήτρης Ρηγόπουλος αναρωτήθηκε γιατί θέλει να βάλει τέλος στο διευρυμένο ωράριο ο νέος υπουργός Υγείας. 

Δημοσιεύουμε (συντομευμένα) δύο e-mails διαμαρτυρίας. 

Από την Ε.Σ.: 

Ως φαρμακοποιός με δικό μου φαρμακείο, που σημαίνει πως εγώ αποφασίζω για το αν θα γίνω διευρυμένη ή όχι στο ωράριό μου, θα ήθελα να πω πως οι ώρες που δουλεύω την εβδομάδα είναι γύρω στις 70 – συμπεριλαμβάνονται και κάποια βράδια, από τις 9 το βράδυ μέχρι τις 8 το πρωί, που έχω διανυκτέρευση. Όταν η διανυκτέρευση τελειώσει, συνεχίζω μέχρι τις 2 το μεσημέρι, ακολουθώντας το ωράριό μου. Κάνω ένα διάλειμμα 3 ωρών το μεσημέρι και ξαναδουλεύω μέχρι τις 9 το βράδυ. Έχω ελεύθερα ένα απόγευμα Τετάρτης και ένα Σαββατοκύριακο, με την προϋπόθεση να μην είμαι εγώ το εφημερεύον φαρμακείο αυτές τις μέρες. 






«Είναι κακό ένας φαρμακοποιός που έχει όρεξη για δουλειά να μην μπορεί να δουλέψει και ν' αυξήσει τα κέρδη του;». Να σας απαντήσω και σε αυτό, κ. Ρηγόπουλε. Αποδεδειγμένα, κανένα φαρμακείο που επέλεξε να δουλεύει με διευρυμένο ωράριο δεν αύξησε τα κέρδη του. Ο μόνος λόγος που τα συνοικιακά φαρμακεία αποφάσισαν να δουλέψουν με διευρυμένο ωράριο ήταν η προσπάθεια να ανταγωνιστούν τα τεράστια φαρμακεία που μπόρεσαν, με τις μεταρρυθμίσεις Άδωνι και Βορίδη, να αγοράσουν επιχειρηματίες, άσχετοι με τον κλάδο, και να προσλάβουν 2-3 φαρμακοποιούς και 3-4 υπαλλήλους να τα λειτουργούν, με τον κατώτερο μισθό βέβαια. Εκεί βρίσκονται τα κέρδη του διευρυμένου ωραρίου. Στις τσέπες των λίγων, που ήταν ήδη πλούσιοι. Οι υπόλοιποι φαρμακοποιοί το μόνο που κατάφεραν ήταν να εξαντλήσουν τελείως τον εαυτό τους, δουλεύοντας έως και 90 ώρες την εβδομάδα. 

Τέλος, επειδή σπούδασα στο εξωτερικό και πέρασα 5 χρόνια σε μια χώρα που λειτουργεί έχοντας ως πρότυπό της τη Γερμανία, να σας ενημερώσω πως το ωράριο ήταν συνεχόμενο, τουτέστιν 8-4. Για το πιο «χαζό» για εμάς φάρμακο, όπως το Μesulid ή το Χozal, χρειαζόσουν συνταγή γιατρού. Και μετά το πέρας του ωραρίου, έψαχνες για το εφημερεύον φαρμακείο. Όχι όπως εδώ, που κάθε γωνία έχει και φαρμακείο, αλλά εσείς δυσκολεύεστε τόσο να βρείτε ένα εφημερεύον... 


Από τη Μαρία Γιαννοπούλου

Κύριε Διευθυντά, είμαι μητέρα φαρμακοποιού, τον οποίο σπουδάσαμε με στερήσεις και με όλες τις οικονομίες μας, και με δάνειο του ανοίξαμε ένα συνοικιακό φαρμακείο. Με την κρίση των τελευταίων ετών, τα μικρά φαρμακεία βρέθηκαν να εργάζονται με ποσοστά κέρδους έως και 5%, που φυσικά δεν αρκούν για την κάλυψη ούτε των δαπανών, οπότε έχουμε κλείσιμο και άδεια ράφια... Παράλληλα, έχουν τεράστιες και πολύμηνες καθυστερήσεις από το ΙΚΑ και τα άλλα ταμεία και επίσης προσφέρουν φάρμακα με πίστωση στους πελάτες τους. 

Ο συνεργάτης σας, λοιπόν, ως επαΐων στα του κλάδου μας, αντί να στραφεί στα μεγάλα φαρμακεία που έχουν 2-3 φαρμακοποιούς και πλήθος υπαλλήλων, που εργάζονται σχεδόν σε 24ωρη βάση, κατακρίνει με ανόητους χαρακτηρισμούς τα μικρά φαρμακεία, γιατί δεν θέλουν να μένουν ανοιχτά τις ώρες που τον βολεύουν, εις βάρος της οικογένειάς τους και ενώ κανένας νοήμων άνθρωπος δεν δυσκολεύεται να βρει τα φάρμακά του στα εφημερεύοντα φαρμακεία. 

Ακόμα, απευθύνει την ανόητη παραίνεση να προσλάβουν υπάλληλο –αν φρόντιζε να πληροφορηθεί, απαιτείται κάποιος με δίπλωμα βοηθού φαρμακοποιού (και όχι με μηνιάτικο 300 ευρώ)– πράγμα που βέβαια είναι ασήκωτο για τα ισχνά οικονομικά τους, ώστε να λύσουν και το πρόβλημα της ανεργίας της Ελλάδας. Όσο για τη διακίνηση φαρμάκων σε σούπερ-μάρκετ, λυπάμαι για την υποστήριξη της πλουτοκρατίας, εις βάρος μικροεπιχειρηματιών...