Μια εξαιρετική δουλειά, που τονίζει τον ρόλο του σύγχρονου φαρμακοποιού και κατά πόσο τα συμπληρώματα διατροφής αποτελούν επιστημονική ύλη του σε μια εποχή που οι φιλελεύθερες απόψεις και τα οικονομικά συμφέροντα επιβουλεύονται - και έχουν καταφέρει εν μέρει - να υφαρπάξουν και αυτό το κομμάτι ύλης από το ελληνικό φαρμακείο.
Λίγα λόγια αντί προλόγου…
«Χαρακτηριστικό γνώρισμα μίας δημοσίευσης, είναι οτι κατορθώνει να απαντά σε ένα βασικό ερώτημα ενώ ταυτόχρονα δημιουργεί ένα νέο», είχε αναφέρει πριν λίγα χρόνια ο Καθηγητής Φαρμακολογίας της Ιατρικής Σχολής Αθηνών, Κος Νίκος Σιταράς, στο εργαστήριο του οποίου είχα την τιμή και τη χαρά να εργαστώ ερευνητικά περίπου 4 χρόνια.
Βέβαια, η τεκμηρίωση της απάντησης, προέρχεται μέσα από τη διεθνή βιβλιογραφία, επιβεβαιώνοντας, οτι η επιχειρηματολογία της βασίζεται σε αυτό που ονομάζουμε “evidence based”, δλδ σε αδιαμφισβήτητα στοιχεία προγενέστερων μελετών, τα οποία λειτουργούν ως επιστημονικές διαπιστώσεις, προκειμένου να αποδειχθεί οτι η υπό μελέτη ουσία, εμφανίζει, είτε θετική, είτε αρνητική συσχέτιση ως προς ένα ή περισσότερους παράγοντες. Σε αρκετές όμως περιπτώσεις, η επίδραση μπορεί να είναι μηδενική (“null effect”).
Η περίπτωση των συμπληρωμάτων διατροφής, αποτελεί ένα πλούσιο σε ενδιαφέρον πεδίο μελέτης, το οποίο απλώνεται σε όλο το ερευνητικό φάσμα. Από τη μοριακή και πειραματική διερεύνυση, μέχρι την κλινική επαλήθευση της φαρμακολογικής τους δράσης. Ωστόσω, η παρούσα μονογραφία δεν εγκλωβίζεται στο αμιγώς επιστημονικό – εργαστηριακό - ερευνητικό – κλινικό κομμάτι γύρω από την επίδραση των διατροφικών συμπληρωμάτων. Δεν περιορίζεται στα άκρα. Από την άλλη όμως, δεν είναι δυνατόν να τα απορρίψει.
Aν λοιπόν έγινε προσπάθεια να απαντηθεί το ερώτημα «γιατί», δε θα έπρεπε να επιτραπεί από την ελληνική Πολιτεία η διάθεση των σκευασμάτων αυτών εκτός των φαρμακείων, μακρυά από την επιστημονική συμβουλή του φαρμακοποιού, το νέο ερώτημα που προκύπτει από εδώ και στο εξής δεν είναι άλλο από το «πώς» το ελληνικό φαρμακείο και ο Έλληνας φαρμακοποιός θα σταθεί εμπόδιο στη μη ελεγχόμενη διάθεση στο ευρύ κοινό, η οποία αποδεδειγμένα λειτουργεί εις βάρος της Δημόσιας υγείας.
Στο σημείο αυτό, θα πρέπει να απαντήσουμε και σε ένα ακόμα μεγάλο ερώτημα. Υπάρξιακής φύσεως θα έλεγα. Τί είμαστε τελικά; Σε όσους λοιπόν μανιωδώς επενδύουν στην «επιχειρηματικότητα», αναζητώντας τη λύτρωση μέσα από αυτή, τους απαντώ «μη σκοτώνετε το επάγγελμα του φαρμακοποιού! Αυτοί που μας περιμένουν στη γώνία για να μας αντιγράψουν, θέλουν να μας αντιμετωπίσουν ως επιχειρηματίες».
Είναι προφανές οτι, ούτε το νομικό πλαίσιο πρόκειται να τροποποιηθεί, ούτε το ασύδοτο οικονομικό συμφέρον των εταιρειών θα αναγκαστεί να «εκλογικευτεί», ούτε η απομακρυσμένη αγορά (@) του εκάστοτε συμπληρώματος με μοναδικό κριτήριο τη χαμηλότερη τιμή θα παραγκωνισθεί, αν δεν κερδίσουμε την εμπιστοσύνη του Έλληνα ασθενή – καταναλωτή, μιλώντας τον κατα πρόσωπο για τις ανάγκες του στο θέμα της συμπληρωματικής αγωγής, αναδεικνύοντας έτσι τον αναντικατάστατο επιστημονικό μας ρόλο στο χώρο της υγείας και φαρακευτικής περίθαλψης.
Πρέπει να αντιληφθούμε οτι κάποια πράγματα πρέπει να τα κερδίσουμε «με το σπαθί μας». Και στην προκειμένη περίπτωση διαθέτουμε πολύ μεγαλύτερα όπλα από ένα απλό σπαθί. Αρκεί να τα αξιοποιήσουμε έτσι όπως μας αρμόζει... Καλή ανάγνωση.
Διαβάστε παρακάτω τον πρόλογο του Ηλία Χαλιγιάννη και περιηγηθείτε στην παρουσίασή του:
Λίγα λόγια αντί προλόγου…
«Χαρακτηριστικό γνώρισμα μίας δημοσίευσης, είναι οτι κατορθώνει να απαντά σε ένα βασικό ερώτημα ενώ ταυτόχρονα δημιουργεί ένα νέο», είχε αναφέρει πριν λίγα χρόνια ο Καθηγητής Φαρμακολογίας της Ιατρικής Σχολής Αθηνών, Κος Νίκος Σιταράς, στο εργαστήριο του οποίου είχα την τιμή και τη χαρά να εργαστώ ερευνητικά περίπου 4 χρόνια.
Βέβαια, η τεκμηρίωση της απάντησης, προέρχεται μέσα από τη διεθνή βιβλιογραφία, επιβεβαιώνοντας, οτι η επιχειρηματολογία της βασίζεται σε αυτό που ονομάζουμε “evidence based”, δλδ σε αδιαμφισβήτητα στοιχεία προγενέστερων μελετών, τα οποία λειτουργούν ως επιστημονικές διαπιστώσεις, προκειμένου να αποδειχθεί οτι η υπό μελέτη ουσία, εμφανίζει, είτε θετική, είτε αρνητική συσχέτιση ως προς ένα ή περισσότερους παράγοντες. Σε αρκετές όμως περιπτώσεις, η επίδραση μπορεί να είναι μηδενική (“null effect”).
Η περίπτωση των συμπληρωμάτων διατροφής, αποτελεί ένα πλούσιο σε ενδιαφέρον πεδίο μελέτης, το οποίο απλώνεται σε όλο το ερευνητικό φάσμα. Από τη μοριακή και πειραματική διερεύνυση, μέχρι την κλινική επαλήθευση της φαρμακολογικής τους δράσης. Ωστόσω, η παρούσα μονογραφία δεν εγκλωβίζεται στο αμιγώς επιστημονικό – εργαστηριακό - ερευνητικό – κλινικό κομμάτι γύρω από την επίδραση των διατροφικών συμπληρωμάτων. Δεν περιορίζεται στα άκρα. Από την άλλη όμως, δεν είναι δυνατόν να τα απορρίψει.
Aν λοιπόν έγινε προσπάθεια να απαντηθεί το ερώτημα «γιατί», δε θα έπρεπε να επιτραπεί από την ελληνική Πολιτεία η διάθεση των σκευασμάτων αυτών εκτός των φαρμακείων, μακρυά από την επιστημονική συμβουλή του φαρμακοποιού, το νέο ερώτημα που προκύπτει από εδώ και στο εξής δεν είναι άλλο από το «πώς» το ελληνικό φαρμακείο και ο Έλληνας φαρμακοποιός θα σταθεί εμπόδιο στη μη ελεγχόμενη διάθεση στο ευρύ κοινό, η οποία αποδεδειγμένα λειτουργεί εις βάρος της Δημόσιας υγείας.
Στο σημείο αυτό, θα πρέπει να απαντήσουμε και σε ένα ακόμα μεγάλο ερώτημα. Υπάρξιακής φύσεως θα έλεγα. Τί είμαστε τελικά; Σε όσους λοιπόν μανιωδώς επενδύουν στην «επιχειρηματικότητα», αναζητώντας τη λύτρωση μέσα από αυτή, τους απαντώ «μη σκοτώνετε το επάγγελμα του φαρμακοποιού! Αυτοί που μας περιμένουν στη γώνία για να μας αντιγράψουν, θέλουν να μας αντιμετωπίσουν ως επιχειρηματίες».
Είναι προφανές οτι, ούτε το νομικό πλαίσιο πρόκειται να τροποποιηθεί, ούτε το ασύδοτο οικονομικό συμφέρον των εταιρειών θα αναγκαστεί να «εκλογικευτεί», ούτε η απομακρυσμένη αγορά (@) του εκάστοτε συμπληρώματος με μοναδικό κριτήριο τη χαμηλότερη τιμή θα παραγκωνισθεί, αν δεν κερδίσουμε την εμπιστοσύνη του Έλληνα ασθενή – καταναλωτή, μιλώντας τον κατα πρόσωπο για τις ανάγκες του στο θέμα της συμπληρωματικής αγωγής, αναδεικνύοντας έτσι τον αναντικατάστατο επιστημονικό μας ρόλο στο χώρο της υγείας και φαρακευτικής περίθαλψης.
Πρέπει να αντιληφθούμε οτι κάποια πράγματα πρέπει να τα κερδίσουμε «με το σπαθί μας». Και στην προκειμένη περίπτωση διαθέτουμε πολύ μεγαλύτερα όπλα από ένα απλό σπαθί. Αρκεί να τα αξιοποιήσουμε έτσι όπως μας αρμόζει... Καλή ανάγνωση.
Την παρουσίαση θα την βρείτε στην ιστοσελίδα του Φαρμακευτικού Κόσμου στον παρακάτω σύνδεσμο: