Ο Υπουργός Υγείας μιλώντας χθες
το πρωί στον ΑΝΤ1 και συγκεκριμένα στην εκπομπή του Γ. Παπαδάκη, ανακοίνωσε ότι
οι «... είναι απολύτως βέβαιο ότι ... οι φαρμακοποιοί
μας, γνωρίζοντας τον αγώνα που κάνει το
υπουργείο και εγώ προσωπικά για να αποφύγουμε την εφαρμογή νέων μέτρων που
είναι Η ΟΡΙΖΟΝΤΙΑ ΜΕΙΩΣΗ ΚΑΤΑ 5% του περιθωρίου κέρδους των φαρμακοποιών, δε θα
θελήσουν να ανοίξουν νέα προβλήματα χρηματοδοτήσεως του ΕΟΠΥΥ στην παρούσα φάση....»! Και συνεχίζοντας στο τέλος έδωσε το στίγμα της πολιτικής που πιστεύει λέγοντας
... «ας αφήσουν λοιπόν τις ανταρσίες και τις επαναστάσεις, είναι ψηφισμένος
νόμος, dura lex sed lex».
Κατ’
αρχάς θα πρέπει να υπενθυμίσω στον υπουργό υγείας ότι δεν είναι ούτε
δημοκρατικό ούτε υγειές πολιτικά να βαφτίζεται «ανταρσία» ή «επανάσταση» κάθε
τι που είναι αντίθετο με ... απόψεις του
ή με ... αποφάσεις του ή τελικά με
νόμους που ψηφίζονται με συνοπτικές διαδικασίες (πράξεις νομοθετικού
περιεχομένου) για να επιβληθούν σε ... υποτιθέμενους πολίτες ! Οπως επίσης ότι
για τα προβλήματα χρηματοδότησης του ΕΟΠΥΥ δεν ευθύνεται ο κλάδος των
φαρμακοποιών, αλλά αυτοί που τον δημιούργησαν απλά για να ... κάνουν τα χατήρια
της τρόϊκα...
«Dura lex, sed lex» λοιπόν που στα λατινικά σημαίνει «σκληρός
νόμος, αλλά νόμος», αλλά που ως
πραγματικά καινοτόμοι και ρεαλιστές το
παραφράζουμε με το σωστότερο κατ’ εμέ «σκληρός νόμος αλλά ... κατά το δοκούν».
Διότι στην πραγματικότητα σε αυτό το κράτος που ζούμε ... αυτό ισχύει.... Γιατί γνωρίζω και άλλους νόμους
που αναφέρονται στις υποχρεώσεις του κράτους προς τους πολίτες, που
είναι μεν σκληροί για το κράτος αλλά ... δεν εφαρμόζονται ποτέ όπως π.χ. για
τις πληρωμές του, που πρέπει να γίνονται εντός 60 ημερών (παρ.3 άρ.11 του νόμου
4093/2012 -μεσοπρόθεσμο-) αλλά ... αγνοούνται, ή επίσης για τα χρωστούμενα που
θα έπρεπε να έχουν εξοφληθεί από το τέλος του 2012 .... αλλά βρίσκονται ακόμα
στη σφαίρα της ... φαντασίας!
Η
ουσία όμως του πράγματος δεν είναι στην εφαρμογή του νόμου που ούτως ή άλλως
γίνεται ΜΟΝΟ προς την μια πλευρά (από το κράτος προς τους πολίτες και σχεδόν
ποτέ αντίστροφα) αλλά σε αυτό που
υποστήριξε ο Υπουργός εν προκειμένω, ότι δηλαδή οι φαρμακοποιοί αναγκάζονται να
δεχθούν τον ρόλο τους ως εισπράκτορες του ΕΟΠΥΥ επειδή διαφορετικά θα ...
μειωνόταν το ποσοστό κέρδους τους κατά 5%!!!
Ο
πολίτης αυτή την δήλωση του Υπουργού την
εκλαμβάνει ως «χαράτσι» που ο ίδιος
καλείται να πληρώσει για να γλιτώσουν οι φαρμακοποιοί την μείωση των
εισοδημάτων τους! Και αυτό ακριβώς το πράγμα δεν θα μπορέσουμε ΠΟΤΕ να το
διορθώσουμε ...αν τελικά αποδεχθούμε τον
νέο ρόλο που μας επιβάλλουν ... Διότι το κακό θα έχει ήδη γίνει... αφού όλοι
πλέον οι πολίτες φαντάζονται ότι το ευρώ αυτό πηγαίνει στις τσέπες του φαρμακοποιού,
αφού ο ... εκβιασμός του υπουργού θα έχει «επιτύχει...».
Εκτός
όμως από την φοβερή αυτή «ατάκα» του υπουργού υγείας, το πρόβλημα είναι και
ηθικό και πρακτικό.
Ηθικό
διότι ο ρόλος του φαρμακοποιού ΠΟΤΕ δεν ήταν εισπρακτικός ούτε ...
μπακαλίστικος. Την παλιά εποχή που οι περισσότεροι σήμερα δεν γνωρίζουν, υπήρχε
μια μικρή επιβάρυνση (εκ δύο δραχμών) στις συνταγές του ΙΚΑ ανά συνταγή που
όμως όπως είχε εξελιχτεί το πράγμα, ο
φαρμακοποιός ποτέ ΔΕΝ την εισέπραττε από τον πελάτη... Μήπως έτσι γίνει και τώρα;
Γιατί είναι προφανές ότι θα υπάρξουν
κάποιοι συνάδελφοι που δεν θα εισπράττουν το ένα ευρώ και ο κανιβαλισμός θα ενταθεί κατατάσσοντας
τους συναδέλφους σε ... «καλούς» και
«κακούς»...
Είναι
όμως και πρακτικό το θέμα, διότι πως θα αποδίδεται το ποσό αυτό προς τον ΕΟΠΥΥ;
Με το ίδιο τιμολόγιο των φαρμάκων και
των αναλωσίμων ή με ξεχωριστό ; Με ΦΠΑ που θα πληρώνουμε και που θα περιμένουμε να εισπράξουμε ; Με
ποσά που θα προστίθενται στα εισοδήματά μας , χωρίς ποτέ στην πραγματικότητα να
κερδίζουμε ; Θα εκδίδουμε μηνιαία πιστωτικό τιμολόγιο ή συνολικά στο τέλος κάθε
χρήσης όπως το rebate;
Κάποιοι
προσπαθούν να κατατάξουν το φαρμακείο ως
«κατάστημα» εισπρακτικό κατά το πρότυπο της ΔΕΗ.
Κάποιοι
θεωρούν τον φαρμακοποιό ως κυματοθραύστη δικών τους επιλογών και διεκδικήσεων...
Κάποιοι
αντιλαμβάνονται ότι ο φαρμακοποιός ως τελευταίος κρίκος της αλυσίδας της
υγειονομικής περίθαλψης «οφείλει» να ελέγχει τα πάντα, να είναι υπεύθυνος για
τα πάντα και να του επιβάλονται όλες οι κυρώσεις για τα λάθη ή τις παραλείψεις
των υπολοίπων κρίκων... (όπως π.χ. πρόσφατα ο έλεγχος της ασφαλιστικής ενημερότητας
των ασφαλισμένων ΜΕΤΑ την ... συνταγογράφηση των συνταγών τους και ... όχι ΠΡΙΝ
όπως θα ήταν το λογικό , από τους ιατρούς...).
Κάποιοι
υποχρεώνουν τον φαρμακοποιό να αποδέχεται κάθε τι που «ξεστρατίζει» από τους ...
«κανόνες» της εύρυθμης λειτουργίας του
«συστήματος» και να υφίσταται ΜΟΝΟ αυτός τις επιπτώσεις ....
Ενός
συστήματος ΠΟΥ 'Η ΤΟ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙΣ 'Η ΣΕ
ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ ...
Αυτό
δεν είπε ουσιαστικά ο Υπουργός χθες στον κο Παπαδάκη;
Κ.ΛΟΥΡΑΝΤΟΣ