Το δεύτερο τρένο έφευγε κάπου μέσα στον Μάρτη - Απρίλη. Είχε τις εγγυήσεις που έπρεπε να ζητηθούν απο ένα κράτος χαρακτηρισμένο με πιστοληπτική ικανότητα D (-efault) ώστε να μπορείς να συνεχίσεις να συναλλάσεσαι μαζί του. Όσοι υπέδειξαν ότι πρέπει να προσπαθήσουμε να το πάρουμε χαρακτηρίστηκαν "καταστροφολόγοι" και πως "δεν χάνεις χρήματα από το Δημόσιο". Χωρίς άλλα σχόλια το τρένο έφυγε.
Το τρίτο τρένο έφευγε τον Μαϊο. είχε τις πληρωμές του ΕΟΠΥΥ σε δήλες ημερομηνίες όπως προβλέπει η Σύμβαση. Ειπώθηκε ότι θα πρέπει να εξαντλείται ο συμβατικός χρόνος πριν αρχίσει η κινητοποίηση για να είναι πλήρως κατωχυρωμένη νομικά. Σωστά ή λάθος το τρένο έφυγε.
Το τέταρτο τρένο έφευγε τον Ιούνιο. Ήταν απο τα σημαντικότερα τρένα γιατί είχε τις τρέχουσες πληρωμές του ΕΟΠΥΥ στην ώρα τους και χωρίς δόσεις. Στην πραγματικότητα ο κλάδος του φαρμάκου σταματά να λειτουργεί αν δεν γίνει πλήρης εξόφληση του ΕΟΠΥΥ. Ήταν το τρένο που εξασφάλιζε πως η έκθεσή μας στον ΕΟΠΥΥ δεν θα υπερέβαινε κάποιο (κοντά στο συμβατικό) όριο. Ειπώθηκε ότι "δεν πειράζει σε μια δύσκολη στιγμή να γίνεται μια μικρή ταμειακή διευκόλυνση του κράτους για λίγες ημέρες και πως δεν πρέπει να γινόμαστε ανάλγητοι". Οι πραγματικές αγορές φυσικά δεν λειτουργούν έτσι αλλά καθώς η πίεση των ασφαλισμένων δεν είναι και το ευκολότερο, όπως και να έχει το πράγμα, το τρένο έφυγε.
Το πέμπτο τρένο έφευγε τον Ιούλιο. Είχε τον έλεγχο της δαπάνης σε κάποια λελογισμένα όρια. Όχι μόνο έφυγε. Εκτοξεύθηκε σαν να μην υπάρχει αύριο. Φορτώθηκε όσο περισσότερο μπορούσε με δίμηνες ώστε να εξασφαλιστεί ο εκτροχιασμός του. Η αποδοχή συνταγών περασμένων μηνών με απλές σφραγίδες και εκτός ελέγχου της ΗΔΙΚΑ ήταν οι σπίθες στην πυριτιδαποθήκη της δαπάνης.
Το έκτο τρένο φεύγει αυτές τις μέρες. Η πληρωμή της πρώτης δόσης του ΕΟΠΥΥ μετατίθεται από μέρα σε μέρα. Κάθε μέρα που θα περνάει μετά τις 10 Αυγούστου χωρίς να ολοκληρώνεται η εξόφληση συνταγών του Μαΐου θα είναι και μια μαχαιριά στα πλευρά Συλλόγων που περιμένουν να πληρωθούν συνταγές Ιουνίου. Οι διαβεβαιώσεις έγιναν φαντάσματα στη Διαύγεια. Οι αυτόματες αναστολές χάθηκαν κάπου μεταξύ τρίτου και τέταρτου τρένου. Το μονο παρήγορο είναι πως αυτό το τρένο κάνει τόσο μικρή απόσταση που την πας και με τα πόδια
Το έβδομο και τελευταίο τρένο φεύγει αρχές του Σεπτέμβρη. Ειναι η ίδια η επιβίωση του Κλάδου και θα κρίνει αν ο Κλάδος θα αντιμετωπίσει σαν σύνολο το προβλήματά του ή θα αφεθεί στους κάθε λογής ατομισμούς ώστε να καταστραφεί κομμάτι-κομμάτι. Αν γίνει το δεύτερο πολύ βολικά ο ΕΟΠΥΥ στην εντατική θα αρμέγει πρόθυμους αιμοδότες μεχρι να μην υπάρχει άλλο αίμα.
Το να σκέφτεσαι τα τρένα που έχασες δεν οφελεί πουθενά. Ούτε το κυνήγι μαγικών εικόνων και φαντασμάτων. Υπάρχει ένα (έστω τελευταίο) τρένο που ο Κλάδος μπορεί και πρέπει με κάθε θυσία να προλάβει. Έχουμε 1 μήνα για να προετοιμαστούμε και να είμαστε στο σταθμό. Πέρα απο κραυγές, πέρα απο γκρίνιες πέρα απο μικροσυμφέροντα.
Είναι ή αυτό ή τίποτα. Η κρίση του κράτους (ομόλογο ΕΚΤ 3,2 δις) προηγείται κατά ένα μήνα της κρίσης του Κλάδου και αυτό, αν έχουμε ανοικτά μάτια, θα μας αποκαλύψει το σενάριο που θα παιχτεί ως το τέλος του χρόνου.
Γιώργος Κουτέπας